beter laat dan nooit

Met kromme tenen zit ik hier: spanning! Zou deze publicatie beter gaan dan die van gisteren? Want die is plotseling verdwenen. Maar ik ben wel wat gewend met deze bloggerkrocht. Misschien komt de tekst op een verkeerde plaats te staan... mischien haal ik per ongeluk wel een andere "grap" uit: ik laat het staan ;-)



Dit is de linkerkant van mijn achtertuintje. Het is zo groen daarachter vanwege de vele eikenbomen. Daar is het heerlijk toeven in die broeierige hitte. Er komt 's een paard langs, vele honden op weg naar het park 400 m verderop, en gehandicapten, alleen of in groepjes, mogelijk ook op weg naar de stad. En de wijkagent drinkt wel eens een kop koffie mee.
Maar voor hetzelfde geld zit ik op mijn besloten terras en bezie de buitenwereld.



De jonge eksters hebben dit pindahuisje dit jaar voor het eerst ontdekt en kraken ze lekker kapot, waarvan alle kleine vogeltjes profiteren. Het is tevens klimpaal van Poekie, haar nagels scherpt ze op een andere, die luxe meid :-P



Dit is mijn familie eend. Moeder houdt achter-links de wacht en soms blaast de wind een kuiken naar de kleinere waterbakjes, nu helemaal overwoekerd.
De levende kikker is helaas maar 1x gesignaleerd. Dit is alweer de rechterkant van mijn bonte domein.



Het vogelhuis wordt soms als stalling voor de jonge musjes e.d. gebruikt: kunnen ze gelijk leren zaad te pikken. Slim!!!
Deze week zag ik weer bloei in de blauwe regen. En wat hangen die baskets er prachtig bij.



Een klein overzichtje van de rechter kant



Zie je dat kleine zwarte poezenkopje tussen het groen van de klimplant uitsteken? Daar is ze niet vaak. Ze ligt liever in de zachte lentezon op de uitkijk of droomt op



haar voorgevormde stoel, die ze te danken heeft aan de 2 grote zwarte jongens die er niet meer zijn. 's Winters profiteert ze zo 100% van de warmte van de radiator.
Helemaal rechts staat de mot-vangende schemerlamp...

Heb ik niet een leuk tuintje?

Een stukje van de zooi

Ik heb teveel woorden om uit te spreken hoe ik me voel door zoveel aandacht van jullie, je hartelijkheid, steun, meevoelen en ga zo maar door. Met :-) :-) :-) zeg ik het en heel veel dank je wels.

Ik ben nog steeds (en alweer) halverwege de afkick. Er is hier zoveel gebeurd dat ik haast niet weet waar te beginnen met vertellen.
Het afkick-schema van de huisarts was een regelrechte verschrikking. Maar ik heb het gepresteerd tot de helft. Van 80 mg naar 40!!! Ik durfde niet verder te gaan en na enig smeekwerk kreeg ik er een pijnstillerbij: Lyrica. Dat hielp. Bij toeval en tot mijn grote verontwaardiging hoorde ik later van een broeder dat er ook 5mg morf bestond... Ik had dus ook heel zachtjes kunnen afkicken, zonder dat schema van-de-botte-bijl-erin! Afijn, ik minderde de morf tot aan 30 mg en toen hield ik het niet meer. Ik was al een maand bezig en belde 28 mei voor hulp bij Taxus, buro voor verslavingszorg. Daar kon ik een week later terecht voor een gesprek. Zij hadden nog nooit gehoord van crisis-opvang blijkbaar, want ondanks mijn levenskwaliteit van die toen lange, lange uren, schommelend zeg maar tussen 1 en 3, heb ik nog steeds geen vervolgafspraak.
Noodgedwongen verhoogde ik mijn portie tot een redelijk aangename 40 mg. en wacht op Taxus.

In de tussentijd ben ik natuurlijk wel doodmoe, en lurken zit er ook nog niet echt in maar dit blog moest en zou ik schrijven.

Begin juni ontdekte ik en weet ik voor 99,9% zeker, dat mijn PGB-zaakwaarnemer me heeft opgelicht. De alom bekende graaicultuur in de gezondheidszorg treft ook mij dus. En daar ben ik druk mee. Daarover later meer...
Ook ben ik gestart met MMS, wat een rigoureuze, lichaams- en milieuvriendelijke schoonmaakkuur betekent. Het bestaat uit keukenzout met zuurstofgas, waar citroenzuur aan toegevoegd wordt. Maar ook daarover later meer.

Ik heb prachtfoto's van de tuin maar je kent me: door al mijn gepruts ;-P ze hier te kunnen publiceren heb ik rare dingen tot stand gebracht op mijn PC-tje behalve dat wat ik wilde: publicatie :-D. Vanavond wordt de laptop opgehaald door mijn "mannetje" en "gerepareerd" :-(
Wie weet wat er allemaal nog gebeurt..... met mij weet je het maar nooit ;-))

wel en wee 2

Lieve mensen,
wat kost het me moeite om iets te schrijven.
Deze week heb ik een goed intakegesprek gehad bij de hypnotherapeute.en volgende week gaat het "echte" werk beginnen.
De huisarts weigerde me aanvankelijk mijn rustgevende medicatie te verlengen, maar ik heb haar charmant op mijn zijde weten te krijgen, dus ik heb de pillen, voor als het echt nodig is.
Verder voel ik me voor de helft van de dag "klote" (sorry mannen!) maar ik weet dat het tijdelijk is en waarvoor ik het doe.
Ik heb de energie niet om te reageren op jullie reacties, hoe opbeurend en lief ze ook zijn. Reageer gerust niet: ik begrijp het!
Gelukkig ervaar ik momenten waarin ik denk: he Marieke, dat gaat toch echt beter... en ik ga voor meer.
Voor blogs lezen: het zit er ff niet in.
Vandaag had ik geluk.
Ik heb mijn kleinzoon van 10 huizen verderop een baantje bezorgd: het zonnescherm opdraaien,
Vandaag begon het te regenen voor hij kwam, dus het scherm bleef uitstaan. En daar zat ik, buiten, met gezellig tikkende droppels tegen het canvas, Poes Poeky naast me op een andere bekussende stoel, lekker knorrend te "slapen". Zij hoorde alle vogeltjes wel, maar ik zag ze. De temperatuur was aangenaam en het was knus schemerig onder mijn scherm. Dat was echt genieten!!!
Verder ben ik nog steeds bezig te fotograferen, maar ze op het blog te zetten is weer iets anders. Laat staan dat ik ze terug kan vinden op de laptop. Maar al doende... Het zal me binnenkort wel lukken.
idd, ik ben een terrier.
Jullie horen nog...

ik ben er weer ff

Er gebeurt hier veel, hoewel ik niks uit mijn vingers krijg.
Deze gekke steenbok heeft alle innames eens geteld, aangezien ik nu alles op alles zet voor mijn mogelijke genezing: plusminus 100 innames van pillen, dranken, pufjes, snuifjes, shakes, onder-de-tong-oplossers en -niet onbelangrijk: zetpillen. Per dag. Alle allopatische troep heb ik aan de kant gezet of bouw ik af. Artsen hebben zich 5 jaar op mij kunnen botvieren, waarin ik van 100% valide binnen 3 jaar in 100% invalide veranderde en nou is het genoeg geweest! Ze hebben ruimschoots de kans gehad dacht ik zo. Als ik maar niet al te laat ben...
Ik ben er maar druk mee.
Volgende week heb ik een afspraak met een hypnotherapeut: ik wil weten waar mijn afkeer van eten vandaan komt en ik wil onverwerkte conflicten opsporen.
Daarna volgt een consult bij een anti-verslavingsburo (Tactus) dat me begeleidt met de laatste 35mg morfine per dag. Ik zat op 80. Dat laatste stukje schijnt heel moeilijk te zijn, zeggen ze, maar wat ik in de eerste 10 dagen van de afkick heb meegemaakt vanwege het "goed doordachte en ervaringsrijke, maar vooral ""zachte"" "afkickadvies van mijn "beroemde" huisarts, ben ik niet meer zo gauw bang te krijgen.

Bij stukjes en beetjes lees ik het boek over Miracle Mineral Supplement (MMS) en ik word steeds enthousiaster.
Wat me aanvankelijk zo aantrok in de GNM zwakt wat af, omdat ik de antwoorden niet vind op de vele vragen die ik heb.

Verder staan er 3 foto's van mijn vijvertje op de fotocamera-kaart i.p.v. de 10 die ik maakte en zogauw ik iemand in zijn lurven kan grijpen om me te helpen deze hier te plaatsen (voor de broodnodige verandering :-)) ), worden ze geplaatst. Ik hoop nog op een zonnetje op een goede tijd voor mij, opdat ik meer van de tuin kan laten zien. Maar misschien kunnen jullie me ook wel verder helpen???

Ondertussen lurk ik niet, maar haal steeds van iemand veel leesmateriaal in. En loop steeds verder uit. Het zij me vergeven...
Vroeger of later zie je me wel reageren ;-P

"waar blijft gij" was de vraag

Inderdaad, het is alweer een week geleden dat ik schreef... laat staan reageerde op jullie positieve en warme reacties.
Wat gebeurt er allemaal?
Soms studie over GNM, maar met name veel het downgeloade 1e boekdeel van MMS. Tussendoor genieten van mijn zich kleurende tuin (ik ga een camera laten kopen) en verder de dagelijkse rompslomp die eenieder heeft.
18 Mei kwam de huisarts op verzoek en hebben we de verdere medicatie besproken.
20 mei was er een voorspeelavond van de muziekschool voor mijn drummende kleinkind. Roert ie zich niet met zijn bekkie, dan doet ie 't wel met de trommelstokkies. Maaaarrrrrr, ik was er, en voor het eerst sinds een jaar of vijf, zes of zo 's avonds buiten de deur geweest. Ik moest het achteraf wel bezuren, dus kon je me niet vinden achter de laptop.
22 mei was mijn homeopaat hier en schreef Schusslerzouten voor. (korrels denk ik) om onder de tong te doen voor directe opname in het bloed. Want of het hun bestemming bereikt via mijn kapotte darmen is maar de vraag. Deze 'zouten' zijn bestanddelen voor de botten (osteoporose) en de longen. Verder weet ik hier niks van af. Ik onderga vol vertrouwen.
Verder schrijft hij me homeopathische middelen voor ( die worden tegenwoordig 'gesnoven' na het schudden) en ik moet ff aan Plato denken die daar een vraag over had en een uitgebreid antwoord kreeg..., dus ook hier gaat het direct de bloedbaan in.
Ook heb ik pro-biotica nodig, wat ik zal nemen maar waar ik ook niets van afweet. Dat gaat wel via maag en darmstelsel.
Vandaag, maandag, heb ik contact gelegd met een gezondheidszorgpsycholoog die me gaat helpen met het laatste en moeilijkste deel van het afkicken van de morf. En wederom weet ik niet hoe zoiets verloopt. Eerst maar eens een intake-gesprek, dan zal ik wel wijzer worden. Die afspraak maak ik morgen.

Die MMS-"therapie" gaat me steeds meer aanstaan. In feite, ik val ervoor en ga het bijna zeker weten doen! Mijn homeopaat vindt mij te zwak hiervoor, maar als ik lees hoe terminale AIDS patienten na korte tijd weer functioneren.... en zo zwak ben ik niet, en ik heb ook geen AIDS, hoewel 't ernstig is :-)) maar je weet, ik ben eigenzinnig. Je mag het gerust anders noemen hoor! ;-/
Het lijken werkelijk miracles, maar dat zijn ze niet, het wordt tot in den treuren scheikundig uitgelegd en het praktisch dagelijkse verloop van zijn vele ups en downs gedurende jaaaren (ups voor het geneesmiddel, pardon, supplement, en downs door de interactie met mensen, oplichters en de farmaceutische industrie) wordt door mij allemaal geduldig gelezen (met de dictionary erbij).
Maar eerst moet ik het boek uitlezen.
En ik moet mezelf vooral ernstig waarschuwen niet alles tegelijkertijd te doen, want anders weet ik niet wat WAT doet. Het zal tijd kosten. En dat heb ik wel.

Maar mensen, wat voel ik me positief, en blij en heb nog vertrouwen ook.
Mijn beide zussen, van hoog niveau binnen Herba-Life hebben ook nog eens een voedingsadvies uitgedokterd. Ik voel me rijk.

Wordt vervolgd. ;-D

jubel-ileum en ander feest!

Morgen is het precies een half jaar geleden dat mijn eerste blog ontstond. Iets eerder al had ik een schrijfsel geprutseld, maar dat was mijn tekst van verrassing op het reactieveld, en telt dus niet mee.
Dat waren roerige tijden; de ambtenarij, Martha, had het heel druk met mij - maar ze heeft ervan genoten ;-)))

Roerige tijden waren het nu ook weer. Zo roerig, dat schrijven of lezen niet meer ging. Ik was al 2 dagen bezig om de derde , voorlaatste dosis morf te laten staan. En dat ging niet. Ik vroeg de huisarts te komen en gezamenlijk hebben we een hapklare brok voor mij gecreeerd: 4xdgs een halve portie morf met daarbij een anti-pijn zetpil en een goed werkende kalmeringspil. Daarnaast ook nog funny capsules tegen uitstralingspijn. Nu kan ik oa weer gewoon lopen. Ik ben dus weer terug op de helft van de afkick :-P Hehe... rust in de tent. Deze "vakantieperiode" mag net zo lang duren als ik maar wil.
En ik ga er een paar dagen van genieten! YES!
Vandaag en morgen ga ik veel blogs lezen, en verder studeren op GNM. Voor geinteresseerden: http://www.gnm-nl.be. Hierbij hoort de volgende gebruiksaanwijzing: klik op de ontdekking van dr R.G. Hamer; klik op "downloads" in het hoofdmenu; klik op "presentatie van de GNM"; Klik op "download". Tip: sla de inleiding over en begin bij "lezing". Het leest niet gemakkelijk, maar haal de medische termen eruit en er blijft genoeg over om te begrijpen.
Donderdag wil ik hanging-baskets plantjes halen en vrijdag komt mijn homoeopaath hier, ws met MMS. Deze site leest gemakkelijk: www.miraclemineral.org Sorry dat het geen echte linken zijn, maar het lukt gewoon ff niet :-(
Zelfs wil ik morgenavond naar de muziekschool mijn kleinzoon horen drummen op "poison" van Alice Cooper. Ik ben zeker 5 jaar de deur niet uit geweest 's avonds .

Natuurlijk brandt hier nog steeds een kaarsje voor de 3 mensen rond Sylvia M. die zich moeten verantwoorden voor een rechter middels een taalveld dat die rechter niet verstaat.

En dan heb ik nog mijn tuin die elke dag opnieuw iets meer van zijn schoonheid laat zien. Ik ga een camera lenen en fotograferen en krijg dat ongetwijfeld met wat hulp (he, Martha?) hier gepubliceerd. ;-D

Het was me het blogje wel!! Mogen de komende dagen me wel bekomen :-)

hoor wie klopt daar

Ik ben een beetje bang en dat moet ik kwijt...
Het is laat, de TV staat uit en ik hoor enge geluiden. Dacht eerst dat de buurvrouw aan het klussen was, maar dat is het niet.
Er heeft zich iets engs en groots en vliegends laten vangen in de lamp van mijn staande schemerlamp.
Het maakt veel kabaal.
Wat zou het zijn?
Ik ben erg bang voor beestjes.... en kan er van in paniek raken!
Ooit heb ik een weekend gebruik gemaakt van een caravan van een blinde man. Ergens dichtbij huis in het groene Twente. Het was mei, net als nu. Er was dus geen licht, lamp noch zaklamp. Waarom had ik me niet beter voorbereid? Je denkt er niet aan, een lamp is zo gewoon. Daar zat ik, met mijn 3 kinderen en een logeer-buurmeisje, Katie. Nergens licht! Ik zat buiten bij de deur onder de maan denk ik en ik zag het gras bewegen. Het hele veld bewoog en golfde. Ik dacht dat ik gek werd en rende na een ontstellend lange, twijfelende poos erdoorheen naar de dichtstbijzijnde caravan. Gos ik voelde me een held. Lopen over dat onnatuurlijk beweeglijke gras...

(er beweegt weer veel bij mijn lamp, dreigende, tikkende geluiden. Oei Oei, ik ben bang)

Daar aangekomen werd mij verteld dat de meikevers "geboren" werden en dat ze vrij kwamen uit het gras.
Later thuisgekomen sloeg ik er direkt de encyclopedie op na en zag.... engerds. Wat een griezels.

Het beest maakt weer lawaai in mijn lamp. Ik denk dat ik veilig vlucht naar bed. Morgen laat ik de hulp wel kijken wat mij zo heeft doen transpireren...
Ik ga bibberend weg! Maar moet wel dicht bij de engerd komen om de lamp uit te doen!