Of het nu het spaarvarken is die de munt ontvangt of de ezel die hem dropt, ertussenin zit ik en broed mijn ei terwijl ik aan jou vraag: hoe ben jij begonnen met je weblog?
Op advies van een therapeut begonnen met een dagboek maar al snel was het "dat schrijf ik morgen wel op". Publiceer je de gedachten een paar dagen niet dan kun je reakties verwachten "waar blijf je nou?". Bovendien kun je de lezers als klankbord gebruiken. Dat nu ik inmiddels bijna zes jaar. Jouw beurt.
@ Terrebel, klankbord voor wat? Je drive erachter..wat in jou heeft dat klankbord nodig? Wat geeft de lezer jou? Waar doe je het voor? Een gek kan meer vragen stellen dan...ja je praat met Soofy hoor, maar zo zat ik in mijn krocht vanmiddag! Ik verschreef me al bijna, vergat dat ik in "concept" ben :-D
Na de geboorte van mijn zoon dacht ik na een maand of zes: ik wil weer iets voor mezelf! En ik had weleens van het fenomeen weblog gehoord. Binnen 5 minuten had ik er eentje aangemaakt.. en kon ik mijn oude passie weer oppikken: schrijven. Inmiddels leef ik ervan...
Go Esther wat leuk je te ontmoeten. Hoe ken je mij? Zo´n Feedjit ding? Ik lurk allang en was juist vanavond vast besloten jouw je URL te vragen als mijn laptop niet zo moeilijk had gedaan! Herkenning: ik ben blij.. Blogs. Wat ervoer je in de eerste periode..ik ben brutaal,ja ik weet..tussen welke sensaties heb jij geslingerd?
Je vraag raakt mij diep omdat jij de reden bent om te gaan bloggen. Lang geleden toen we geen contact meer konden hebben ben ik begonnen met het schrijven over mijn 'roots', later kwam de gedachte in me op om gewoon maar alles van me af te schrijven in de hoop dat jij op een of andere manier het ooit te lezen zou krijgen en zou beseffen hoeveel ik van je hou. Nu is mijn doel bereikt, je hebt alles gelezen en de essentie eruitgehaald, je bent nu zelfs zèlf aan het schrijven op je eigen blog, en hoe. Ik ben apetrots op jou en ik denk dat je in no time een schare fans om je heen hebt :-) Kus van je zus!
Hoi zus van Mike (wat leuk! ik lees Mike ook graag), ik ken jou doordat ik je tussen mijn statistieken vond (lurkers blijven voor de weblogger nooit anoniem ;)) en op je link klikte. De eerste sensaties van bloggen? Ongeloof dat er mensen reageerden (al reageerde er de eerste maanden bijna niemand), blijdschap dat mensen het leuk vonden om te lezen, nog blijer dat ze terug bleven komen. Nu: een levensbehoefte, ik kan niet zonder bloggen, al blog ik door tijdsgebrek niet meer altijd elke dag.
Waren er geen twijfels, zweetdruppels dan? Jij probeert toch ook om tussen de regels door te lezen? Ik heb jouw interview wel gelezen hoor, beschouw dit maar als een laatste vraag (hoop ik niet :))
Soofje, schrijven kost me geen zweetdruppels. Schrijven is alleen maar fijn.
En ik maak me nooit een moment zorgen om mijn weblog. Het is mijn plek, zoals dit jouw plek is. En dat is het eigenlijk. Ik zou niet weten waar die zorgen over zouden moeten gaan.
Soofy is 58 jaar, eigenzinnig, Twentse, links voelend, klassiek homoeopaath, vers gehandicapt :-) poes Poekie, heeft 2 dochters en een zoon, is grootmoeder van 6 jongens ...
14 opmerkingen:
Op advies van een therapeut begonnen met een dagboek maar al snel was het "dat schrijf ik morgen wel op". Publiceer je de gedachten een paar dagen niet dan kun je reakties verwachten "waar blijf je nou?". Bovendien kun je de lezers als klankbord gebruiken. Dat nu ik inmiddels bijna zes jaar. Jouw beurt.
@ Terrebel, klankbord voor wat? Je drive erachter..wat in jou heeft dat klankbord nodig? Wat geeft de lezer jou? Waar doe je het voor? Een gek kan meer vragen stellen dan...ja je praat met Soofy hoor, maar zo zat ik in mijn krocht vanmiddag! Ik verschreef me al bijna, vergat dat ik in "concept" ben :-D
Eigenlijk als je dit http://red-star.nl/blog/?p=533 leest, weet je genoeg. Dat is hoe en waarom ik begonnen ben.
Na de geboorte van mijn zoon dacht ik na een maand of zes: ik wil weer iets voor mezelf! En ik had weleens van het fenomeen weblog gehoord. Binnen 5 minuten had ik er eentje aangemaakt.. en kon ik mijn oude passie weer oppikken: schrijven.
Inmiddels leef ik ervan...
Go Esther wat leuk je te ontmoeten. Hoe ken je mij? Zo´n Feedjit ding? Ik lurk allang en was juist vanavond vast besloten jouw je URL te vragen als mijn laptop niet zo moeilijk had gedaan! Herkenning: ik ben blij..
Blogs.
Wat ervoer je in de eerste periode..ik ben brutaal,ja ik weet..tussen welke sensaties heb jij geslingerd?
Je vraag raakt mij diep omdat jij de reden bent om te gaan bloggen. Lang geleden toen we geen contact meer konden hebben ben ik begonnen met het schrijven over mijn 'roots', later kwam de gedachte in me op om gewoon maar alles van me af te schrijven in de hoop dat jij op een of andere manier het ooit te lezen zou krijgen en zou beseffen hoeveel ik van je hou. Nu is mijn doel bereikt, je hebt alles gelezen en de essentie eruitgehaald, je bent nu zelfs zèlf aan het schrijven op je eigen blog, en hoe. Ik ben apetrots op jou en ik denk dat je in no time een schare fans om je heen hebt :-)
Kus van je zus!
@ Mikelodeon,
Ik zeg niets.
Ik voel.
Hoi zus van Mike (wat leuk! ik lees Mike ook graag), ik ken jou doordat ik je tussen mijn statistieken vond (lurkers blijven voor de weblogger nooit anoniem ;)) en op je link klikte.
De eerste sensaties van bloggen? Ongeloof dat er mensen reageerden (al reageerde er de eerste maanden bijna niemand), blijdschap dat mensen het leuk vonden om te lezen, nog blijer dat ze terug bleven komen.
Nu: een levensbehoefte, ik kan niet zonder bloggen, al blog ik door tijdsgebrek niet meer altijd elke dag.
@ Esther, ik ben zeer bevoorrecht!
Dit blog was voor mij een digitale bevalling met, zoals vandaag, na uren nog essentiele correcties :) Gelukkig!
Zeg het maar soofy wil je ook zo'n reactiepagina als ik heb?
Your wish is my command ;-)Liefs en beterschap!
Gewoon met een vermelding dat ik er was en een verzoek om clementie als nog niet alles zou zijn als het zou moeten.
Daarna ben ik verhalen gaan tikken en ben ik niet meer opgehouden.
Waren er geen twijfels, zweetdruppels dan? Jij probeert toch ook om tussen de regels door te lezen? Ik heb jouw interview wel gelezen hoor, beschouw dit maar als een laatste vraag (hoop ik niet :))
Soofje, schrijven kost me geen zweetdruppels. Schrijven is alleen maar fijn.
En ik maak me nooit een moment zorgen om mijn weblog. Het is mijn plek, zoals dit jouw plek is. En dat is het eigenlijk. Ik zou niet weten waar die zorgen over zouden moeten gaan.
Een reactie posten