beter laat dan nooit

Met kromme tenen zit ik hier: spanning! Zou deze publicatie beter gaan dan die van gisteren? Want die is plotseling verdwenen. Maar ik ben wel wat gewend met deze bloggerkrocht. Misschien komt de tekst op een verkeerde plaats te staan... mischien haal ik per ongeluk wel een andere "grap" uit: ik laat het staan ;-)



Dit is de linkerkant van mijn achtertuintje. Het is zo groen daarachter vanwege de vele eikenbomen. Daar is het heerlijk toeven in die broeierige hitte. Er komt 's een paard langs, vele honden op weg naar het park 400 m verderop, en gehandicapten, alleen of in groepjes, mogelijk ook op weg naar de stad. En de wijkagent drinkt wel eens een kop koffie mee.
Maar voor hetzelfde geld zit ik op mijn besloten terras en bezie de buitenwereld.



De jonge eksters hebben dit pindahuisje dit jaar voor het eerst ontdekt en kraken ze lekker kapot, waarvan alle kleine vogeltjes profiteren. Het is tevens klimpaal van Poekie, haar nagels scherpt ze op een andere, die luxe meid :-P



Dit is mijn familie eend. Moeder houdt achter-links de wacht en soms blaast de wind een kuiken naar de kleinere waterbakjes, nu helemaal overwoekerd.
De levende kikker is helaas maar 1x gesignaleerd. Dit is alweer de rechterkant van mijn bonte domein.



Het vogelhuis wordt soms als stalling voor de jonge musjes e.d. gebruikt: kunnen ze gelijk leren zaad te pikken. Slim!!!
Deze week zag ik weer bloei in de blauwe regen. En wat hangen die baskets er prachtig bij.



Een klein overzichtje van de rechter kant



Zie je dat kleine zwarte poezenkopje tussen het groen van de klimplant uitsteken? Daar is ze niet vaak. Ze ligt liever in de zachte lentezon op de uitkijk of droomt op



haar voorgevormde stoel, die ze te danken heeft aan de 2 grote zwarte jongens die er niet meer zijn. 's Winters profiteert ze zo 100% van de warmte van de radiator.
Helemaal rechts staat de mot-vangende schemerlamp...

Heb ik niet een leuk tuintje?