Het is maar goed dat ik me door die bahbah weersgesteldheden niet laat ontmoedigen. Menigeen lijdt daaronder, maar het stoort mij niet in het minst. Maar een opkikkertje is nooit weg...
Poekie is wel wat aangedaan, ze kijkt de regendruppels weg want zij houdt niet van haar luxe toilet, de kattebak. Haar verrukking over de buitenhygiene, na jaren van flatbewoning met een chronisch goed gevulde eh inhoud :-( heeft haar doen beseffen dat er niets gaat boven de pure natuur.
Als ze leeg en voldaan thuiskomt van het natte groen, is haar flegma verdwenen en spatten haar gouden oogjes. Daarna begint haar after-rain ritueel:
Altijd net iets te ver weg om handig te zijn voor mij, neemt ze haar vaste plek in bij de tafelpoot. Haar rechterachterbeentje begint te stampen, de staart steekt ze loodrecht omhoog, dat trilt als een espenblad en ik moet haar vooral (tegelijkertijd steeds aan haar staartje trekkend) luidkeels beklagen met kreten als "achgharriegarrie" (3x) en ajakkiejakkiebakkie-wat-ben-je-nat (naar behoefte) onderwijl mij aankijkend met een air van: waag het eens mij niet te bestrelen... en met zo'n geniepige genietblik van "...vies he?" Het is pas genoeg als het rechter achterbeentje stopt met stampen en daarna begint ze me hevig genietend, uitgebreid als handdoek te gebruiken. Waarna een dutje volgt
Niets werkt voor mij zo therapeutisch als een poezenverhaaltje als het druilt. Van binnen schijnt de zon :-))
vrijdag 6 maart 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
15 opmerkingen:
heerlijk om te lezen Soofy, ik zie het gehele ritueel voor mijn geestesoog gebeuren en hoor je 'harriegatsie' zeggen, alledrie de keren ;-)
Katten zijn net mensen, maarre euh, hier leek het vandaag wel lente, stralende zon en fluitende vogels. Nix geen regen hoor ;-)
Het is hier ook al dagen herfst terwijl ik steeds maar hoor dat ergens anders de zon wel te zien is. Onze poes wordt er heelemaal balsturig van en wil de tafelpoot als krabpaal gaan gebruiken.
Mijn poes is dol op een handdoekje als hij nat naar binnen komt. ruig afdrogen vindt hij heerlijk.
Van de poes accepteer je dat en vind je het zelfs schattig maar zou je het ook van een partner accepteren? ;-)
Leuk om te lezen, Soofy.
Je zou bijna de grijze trieste dagen leuk gaan vinden. Maar toch graag een beetje zon, maakt het toch wel wat aangenamer.Ook voor de poezen.
Gisteren was het hier een aangenaam zonnetje, hoop vandaag weer en dan het liefst overal.
Fijn weekend.
@ Terrebel, een verrassende vraag. Maar ik zeg ja, omdat het een onschuldig spelletje is. Ik wil haar slaafje wel zijn ;-))
Zo heeft iedere kat zijn gebruiksaanwijzing en zijn eigen specifieke personeel.
Wat een heerlijk poezenverhaal Soofy. :-)
Ik vind je beschrijving op sproeigedrag lijken.
Die van mij gaan dan vaak door het huis racen en dan zeggen we: ze moeten zich weer warm lopen... ;-)
En dat is het mooi. Want de zon schijnt altijd :-))
Oe, ik herken dit :o) Ze doen het er om!
Hahahahaha wat een heerlijk
verhaal. Ik zie het in gedachten helemaal voor me!
Groetjesss,
beuzeblaadje
OT: Bedankt voor je lieve reactie op mijn log!
Ah Soofy, wat een verrukkelijk verhaal. Ik zie dat zo gebeuren. Net iets te ver zodat je moeite moet doen om de kat te strelen. Herkenbaar. En die woordjes....whahahahaha... ik hoor ze ook.
felix manipulata domestica
't zij poes of kater
bespaart ons menigmaal een gang
naar de psychiater.
@ Fialas, we zijn beide getikt
Een reactie posten