Ik las net een weblogje over een maanbeschenen paardenrit en plots was daar die herinnering!
En even fel en intens als de gebeurtenis zelf, zag ik mezelf weer te ezel...
Alle hoogtevrezers onder jullie, lezers, zullen erkennen dat het wel heel erg moet zijn als je al duizelig kunt worden (letterlijk lijfelijk) van een foto die een afgrond toont.
Nou, een aantal jaren geleden, te Kreta, zaten we hoog in de bergen. En nog hoger daar, moesten zich interessante grotten bevinden die absoluut bekeken dienden te worden. Nu was mijn conditie niet zo dat ik zelf kon klimmen, maar de Voorzienigheid had voor verhuurbare ezels gezorgd -soort zoekt soort, niet?- en ik zou me comfortabel naar boven laten vervoeren. Strak van spanning, daar ik moeite had om zelf de last, het gewicht van het dier te zijn maakte ik contact met haar, keek in haar fluwelen ogen en vroeg haar naam. "Consuela" zei de man en, mijn spanning verkeerd begrijpend (!), verzekerde hij me dat alles goed zou gaan.
Dat deed het ook, behalve tot daar, waar het 2 hoefjes brede pad, in zijn lengte, zelf de grens van een diepe scherpe afgrond bleek te zijn... en ik, al schommelend, om en om bij elke stap, schuin overhelde met ezel en al... en ik zag in mijn doodsnood mijn eigen schaduw daar diep beneden... Ik kon tijdens de veilige fase, de volgende stap, alleen maar uitademengillen van afschuw omdat daarna die andere stap onherroepelijk weer zou volgen, die mij in een hoek van 45 graden brengend, in reflex star tegenrichting gevend, alle heilige ezels liet aanroepen en ook de naam van mijn grouwtje liet uitbraken, waarop die lieverd, telkens als het haar naam hoorde trouw d'r oortjes naar achteren draaide, alsof ze mij wou zeggen: "ik hoor je wel en ik voel je wel. Wat is er aan de hand???" onderwijl schuddebuikend, losjes en nonchalant aan een touw doorklimmend. En tijdens de volgende, veilige maar ook gruwzame 45 graden, bleef de paniek uit al mijn porien uitbreken omdat inmiddels alweer de grond onder de ezelsrug geen grond, maar lucht was... hartknijpend diep
Men heeft zich die middag kostelijk vermaakt vrees ik :-D
maandag 16 maart 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
17 opmerkingen:
Whoehahaha * rolt van haar stoel onder tafel* Deze heb je mij nog nooit vertelt. Stamt zeker uit de periode dat we 'not on speaking terms' waren. Kostelijk * veegt zich de tranen uit de ogen en hikt nog wat na* Wat een heerlijk reisverhaal :-)
Arme ezel. Zit er een mevrouw op die helemaal strak van de spanning staat. Dat moet dat beest gevoelt hebben :-) Wat een verhaal joh :-) Ik lig net als je zus bijna op de grond :-D
Tsja, wat moet ik daar van zeggen... heeft er niemand foto's van gemaakt?.
Dat moet doodeng geweest zijn. Ik heb ook lichtelijk last van hoogte vrees, de flat van mijn dochter vind ik doodeng, de galerei althans, Binnen heb ik nergens last van.
@ Me!; Wat, nog meer leedvermaak nodig??
Mikelodeon, Redsar; wat heerlijk jullie zo aan het lachen te maken. Daar doe ik het voor:-D
Ik vind het erg moedig dat je dit deed, met hoogtevrees... Eng!
Mooi verhaal, Soofy..!!
@ Geertje, moed kwam er niet aan te pas hoor. Ik wist gewoon niet dat we langs een afgrond gingen. En ik was voor het eerst (op) een ezel... Met voorkennis was ik niet gegaan! Neverdenooit niet. Nix dapper ding :-D
dat was ik hierboven :-)
Oooooh Soofy, wat een prachtverhaal kwam er bij je boven na het lezen van mijn verhaal. :-)
Ik kan me je angst heel goed voorstellen hoor. Op zo'n moment kun je ook geen kant op, je moet mee! Ik heb het een keer te paard gedaan in Frankrijk maar dat pad was wel iets breder dan 2 hoefjes. Ik zal je de foto besparen. ;-)
@ Truus; hahaha, dat is maar goed ook! Dank voor de inspiratie :-D
Ik ben op kreta door de grot gelopen, ik voelde mij niet lekker en men bood mij een ezel aan. Ik heb het aanbod afgeslagen... ik lig dubbel om jouw verhaal ik zie het voor me.
OT Dus martha en jij zijn zussen?
Nou, mij kreeg je met geen 10 paarden, dan wel ezels, zover dat ik die rit aanging. Ik moet zelfs niet lachen maar voel de spanning meteen in mijn lijf.Ik ben van de begane grond en niet ver daar boven.
Hey meis,
het is een beetje stil hier, gaat het goed allemaal.
genoten van de lente dagen, die nu jammer genoeg weer over zijn.
Proficiat met je zussie he, las net dat ze jarig is, dus ook ff bij jou, uit volle borst:
HIEPERDEPIEP HOERA!!
hahahahaha... sorrysorrysorry.. maar dit is zoo grappig geschreven!
@ Filo, hahaha ik lach met je mee en daar doe ik het voor!
Hoezo sorry?
Een reactie posten