Wat zijn jullie bescheiden lezers... :-)
Ik zal heel kort mijn ziektegeschiedenis ff moeten beschrijven, en voor de rest wil ik graag binnenkort weer overgaan op normaal, de orde van de dag, zoals voorheen. Goed? Paar minuutjes :-)
Vanaf 1989 heb ik op relationeel, familiair en werkgebied zeer hevige emotionele klappen te verduren gehad. Weinig eten was het vervolg. Ik rook vanaf mijn 13e ongeveer, maar begon met hoesten in 2000.
"vrij onbekende mycobacterie" zei de longarts, toen ik hem kwiek lopend, 100% werkend, voor het eerst ontmoette.. "Lijkt op TBC. Antibiotica slikken, desnoods levenslang, of je gaat dood." Medicatie van de meest agressieve soort, inclusief een chemokuur.
Dat was lente 2004. Binnen 14 dagen zat ik in de ziektewet. Te ziek om te kunnen functioneren. Per 1-1-2006 sloot ik mijn - door patientenstop zeer verkleinde praktijk - praktijk voor klassieke homoeopathie. 3 Jaar continu-slikken later, uitermate verzwakt, besloot ik voor kwaliteit van leven te kiezen en stopte met de medicatie. 14 Juli 2007. 3 Dagen later (zeer toevallig waren beide zussen en mijn broer met gezin op bezoek voor een gepland samenzijn van een kwartiertje of zo...) kon ik weer praten, lachen, leven dus. Maar na 2 uur wilden ze toch echt weg...
Het is gebleken dat die over-ijverige longartsen (goedbedoeld uiteraard) mijn long-tuintje definitief kapot hebben geschoffeld blijkens het diepbedroefende resultaat in die drie jaar... want inmiddels 'leef' ik op 'pufjes'.
Maar goed. Dit 'zijn' mocht een paar maand duren, een heerlijke tijd zonder medicijnen, wat meer hoesten en benauwd, dat wel, maar het woog niet op tegenover die andere toestand.
Half november ontstond een vreselijke rugpijn. Koutje? 3 Weken later een nieuwe plek erbij, half december ontstond de derde plek erbij. Geen medicijn hielp. Ik at niet meer, kon niets meer. Douchehulp aangevraagd, vlak voor oud en nieuw. Douchestoel....
Nog steeds was mijn huisarts niet geweest, maar schreef wel allerhande medicatie voor. Er kwam een fysiotherapeute, een rokkie, die me dagen vreselijke pijn bezorgde in mijn rug. " dat kon wel 6 behandelingen duren, prognose onbekend... ja, wel in staat een diagnose te stellen... maar nu nog niet... "
Tijdens hallucinaties heb ik heel wat contact gehad met overledenen of iets anders... ik weet het niet. Funny pills! Weard!!!
En ik vond mezelf ergens in februari terug in een ziekenhuisbed in mijn huiskamer, 24 uur per dag een verpleegkundige om me heen: onrusthekken omhoog, iemand die mijn lippen met citroenstaafjes behandelde, een luier aan waarin ik diende te plassen (werd gezegd) en nog steeds had ik geen huisarts gezien.
Ik werd wakker na een gesprek met mijn kinderen. Mijn geweldige kinderen.
1 slokje astronautenvoer per uur, daar begon het herstel mee.
Half april, twee maand later dus kwam de huisarts, keek niet naar mijn rug, maar stelde wel voor foto's van mijn rug te maken.
Nog hoor ik de verwarring in haar stem voor de uitslag: drie gebroken, zelfs platte ruggewervels ten gevolge van osteoporose. Ze had ws gedacht dat ik psychiatrisch was... funny pills... voor die idiote alternatieveling...
Inmiddels is er structueel aan die wervels niets meer te doen. Het is te laat. Morfineachtigen en daaraan gerelateerde medicijnen tegen de bijwerkingen en de verslechteringen van mijn gestel brengen mij in de huidige toestand: vermeerdering plus verschuiving van klachten: nu niet meer acceptabel. Naast de long- en maagproblematiek.
Mijn lijf laat zich niet langer meer onderdrukken. Dus zoek ik iets anders.
Dus ben ik weer op punt 0 beland. :-))
Lezers, zo staat het er voor. Ge weet ervan. Das goed voor wederzijds begrip. En voor iets constructiefs positiefs. Wat dat dan ook moge zijn. :-))
Slaap lekker, want dat ga ik ook doen :-))
Wie weet wat het volgende blogje jullie brengt. Ik hoop op iets om te lachen, ik doe mijn best :-))
En ben je van de onderzoekende soort: Mikelodeon, mijn dierbare zus, heeft een en ander vanuit haar perspectief beschreven in tag "roots", jan/feb 2008
zondag 12 april 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
14 opmerkingen:
Een gedeelte kon ik al gezien vanuit het perspectief van je zus. Voor de rest vorm ik mijzelf meestal een beeld over mensen uit wat ze schrijven, ik probeer ook tussen de regels door te lezen.
Wat een toestand Soofy! Ik had wel al wat van Martha gehoord, maar dit wist ik niet.
Geloof je ook in affirmaties? Voor veel zieken is het een taboe om dit te noemen, maar ken je Louise Hay? Ik beweer niet dat zij de waarheid in pacht heeft, maar ik geloof wel in de door haar beschreven gedachte-kracht. En ik wil ook niet beweren dat iemand die ziek is, daar beter van wordt, en het is ook niet andersom, dat iemand die het niet doet, ziek wordt, of ziek zijn aan zichzelf te danken heeft. Ik geloof alleen dat haar gedachte kracht oefeningen effect kunnen hebben.
Ook ik had al een berg begrepen van je situatie. Deels door bij je zus te lezen, deels door hier te lezen, en deels door andere redenen. Het is een heel verhaal, en ik herken er een paar punten wel in. Het uitschrijven van verkeerde medicijnen en zo door verkeerde diagnose, en/of niet goed zoeken...
Ik wens je sterkte met je keus, en een flinke dosis doorzettingsvermogen
poehee dappere zus van mij. Wat goed dat je zo naar jezelf kunt kijken, je blijft me ontroeren. Ik vind het oneindig jammer dat we zover uit elkaar wonen. Ik beloof beterschap en zal wat vaker in blogland vertoeven. Dikke zoen!
@ Me!, en dat is nou precies wat ik zo in jou waardeer :-)
@ lieve Geertje, affirmaties zijn zeer belangrijk. Via Terrebel heb ik me juist vorige week gratis geabonneerd op een maandelijkse ontvangst.
Louise Hay. Geweldig. Ik heb 6 of 7 therapeutische sessie volgens haar methode doorleefd. Geweldig, wat 'het kunnen vergeven en leed omarmen' met je doet.
Zij heeft haar hele leven al zuiver geleefd en haar ziektebronnen waren vrij duidelijk.
Ik echter, heb vele zwarte bladzijden in mijn levensgeschiedenis :-))). Ik heb mijn leven wel geleefd hoor. En ik rook, veel! En aan een glas wijn heb ik niet genoeg (gelukkig verafschuw ik dronkenschap met de daarbijbehorende kater)
Omdat Louise al zo'n hoge zuiveringsgraad had, heeft zij zichzelf kunnen genezen van haar kanker. Maar, zoals ik al zei, haar therapie heeft me zo veel ruimte gebracht, dat alles wat sindsdien gebeurd is en wat ik leerde (o wat ben ik vaag) naadloos paste, en een nieuwe basis vormde voor mijn weten en voelen van nu. (en ook daaraan heb je, vrees ik, niets)
Ik denk dat de Germaanse Nieuwe Geneeskunde me verder kan helpen. Dank voor je reactie
@ Redstar, ik ben geen klager, maar iets in mij, dwong mij steeds, meer en meer, te vertellen wat wezenlijk is voor mij.
En dat zegt iets over hoe ik jou, jullie als lezer/boezemvriend (ahum) zie. Rijkdom in grote kring.
Jij als atheist zult me niet geloven wanneer ik zeg dat de engelen heel, heel hard gewerkt hebben om mij, op dit moment van mijn leven en op dit moment van de wereldevolutie, dit te kunnen laten neerschrijven. Martha heeft mijn blog 'aangemaakt' niet wetende welke krachten 'werkten' of wat voor impact dat zou hebben.
Tuurlijk hou ik je van het verloop (terloops) op de hoogte. Want ik wil toch wel dat het een gezellig/onderhoudend blog wordt :-P
@ Mikelodeon, wat je doet, doe je precies goed. X
@ Allen: Toeval bestaat niet.
Waarom, hoezo heb ik dit weekend openhartig over mijzelf gesproken? Onbewust moet ik het geweten hebben: een 4e wervel heeft het begeven, getuige een sterke, anderssoortige uitstralingspijn naar billen en verder naar beneden.
Ik houd jullie -terloops- op de hoogte.
Marieke
Hoi lieverd,
Je hebt me eens vertelt dat je wilde dat je zo open kon schrijven.
Meis het is je goed gelukt.
Dapper hoor!!
Dikke knuffel.
Liefs Marjolijn.
Wat een toestanden heb je meegemaakt, dat is niet mis. Jammer dat er zoveel aan je gezondheid verpest is, daar moet je mee leren leven, dat hoor ik ook vaak, maar soms is dat wel erg moeilijk. Ik wens je sterkte en hoop dat de pijn binnenkort wat minder wordt.
Nu begrijp ik jouw reacties op mijn blog nog beter. Het is niet nix wat je doorstaan hebt. Ik ben tot voor kort altijd supergezond geweest en nu ik wat aan het kwakkelen ben valt me dat bijzonder zwaar. Toch voel ik me gesterkt door deze verhalen. Ik zie dat ik goed voor mijzelf moet opkomen en het er niet bij moet laten zitten. Thx.
@ Hanscke, wat een superreactie! Afgezien van het feit dat kritisch zijn op elk gebied noodzakelijk is, zijn 'alternatieven" er niet noor niets. Waarbij je zeker ook kritisch zult moeten zijn :)
ach ben jij die zuster van Martha....ik ben geschokt door je gesciedenis. Verder weet ik niets te zeggen....
Slik, wat een verhaal Soofy. Het is dus inderdaad osteoperose (zie mijn reactie op je andere logje).
Ik heb heel veel bewondering voor je. Je bent een echte doorzetster en overleefster. Ik voel me er klein bij...
Ik had via Martha ook al het nodige over jou gelezen. Jij en Martha zijn toen in die hele donkere periode veel in mijn gedachten geweest, moet ik eerlijk bekennen. Wat jij allemaal meegemaakt hebt en meemaakt, is niet mis. En dat je dat toch zo op deze manier kunt vertellen, getuigd van een onvoorstelbare kracht. Je komt er wel, daar ben ik echt van overtuigd.
Het leest als behoorlijk ingewikkeld, Soofy. Enne...ik geloof best in Louise Hay en heb zelfs dat boek in de kast staan. Maar het jammere is: ze zegt wel wat je zou moeten, maar ze vertelt er niet bij hoe dat dan precies moet. En in welke mate het dan helpt.
Misschien is bewustwording wel de eerste aanzet tot herstel. Als dat zo is ben je op de goede weg.
@ Plato, ik denk dat je het verrassend goed begrepen hebt. Dwz dat je het net zo begrijpt zoals ik :-) dus.
Maar ze heeft een therapielijn geschapen en die heb ik een poos gevolgd, waardoor ik heel wat lichter en luchtiger werd. En dat werkt, EN is de aanzet tot genezing in principe, maar we zijn allemaal sterfelijk. Plaat, ik kan hier zo ontzettend veel over zeggen, maar het is nu niet de juiste tijd en plek. Ik vind dat je nog een poos met je rose bril moet vertoeven... maar dank je wel voor nu.
Marieke
Een reactie posten