Al kwekkend en kakelend hoorde ik ze aankomen. Ik hoorde er natuurlijk maar een, maar het waren er twee: mijn kleinzoons van 10.
Het verhaal waar Jesse mee kwam (Sibe genietend luisterend) was al halverwege toen ze de huiskamer binnenstapten. Het "Hoi oma..." kwam pas na een poosje :-)) na mijn belerend : ha Jesse en Sibe!
Het verhaal werd langzaam duidelijk. Ze brachten me ieder een afrikaanse knuffel "voor in jouw oerwoudslaapkamer oma". Jesse bracht de leeuw Leon en Sibe wist nog niet hoe zijn aapje moest gaan heten. Uiteindelijk werd het Appie :-)) En ze gingen met graagte naar boven om het beste plekje voor ze te zoeken. En dat plekje moest nog even een verrassing blijven tot ik het met eigen ogen mocht aanschouwen als het bedtijd was.
Ach, die lieverds! Appie S. en Leon N. met de armen om elkaars schouders, waren ingeklemd tussen muur en hoofdeinde van mijn 2-persoonsbed, precies in het midden, hun beentjes onzichtbaar ergens erachter bungelend. Ze waken over mij 'snachts... zeiden ze.
En als ik mij "opmaak" voor mijn cocoonkwartiertje voordat ik ga slapen kan ik het niet nalaten beide beestjes plaatsvervangend even over hun bol te aaien en aan deze jongens te denken en dankbaar te wezen. Ik denk dat die boodschap via de ether wel aankomt, denk je niet?
Ik heb nog twee kleinzoons van 8 en 11, die zijn nog niet vertegenwoordigd bij mijn bed. Ik bedenk er wel wat op, per slot is het binnenkort moeder/omadag
En mijn twee laatste (?) kleintjes? de tijd zal het leren :-))
maandag 6 april 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
14 opmerkingen:
Kleinkinderen, het heeft heel lang geduurd voor ik ze kreeg, ik heb er twee, meer zal het wel niet worden, maar het verrijkt je leven op een geweldige manier. Het boeit zo, als ik zie dat het leven weer een generatie verder is gegaan.
Heerlijk verhaal Soofy. Die kinderen toch. Die van mij zijn nog te jomh om voor kleinkinderen te zorgen. Die zijn rond de zelfde leeftijd (ongeveer) als jouw kleinkinderen. Die knuffels lijken me wel te gek in ieder geval :-)
@ Hanscke, oma zijn is zo anders dan moeder zijn. Ik wens elk kind 20 oma's, waarbij ik mezelf overschat en het moederschap tekort doe. Gelukkig draait alles om liefde, hoe dan ook :-))
@ Redstar, je kunt je eigen knuffels maken als je ze niet tastbaar krijgt. Op die manier geven is net zo waardevol. Moeilijk misschien, maar rijk! Liefs
Wat lief.....!!!
Geniet maar van het oma zijn, meis.
goeiemorgen soofy,
de tijd kan je alles leren :-)
zelfs geduldig zijn, wat een mooie warme schrijfstijl heb jij
groetjes
klaproos
Die krakken van mij willen nog geen kinderen, en dan heb je gewoon niets te zeggen...
Door jouw verhaal begin ik zowaar te verlangen naar het opa-schap. Maar mijn kinderen zien mij aankomen. Mijn dochter al helemaal niet en mijn zoon is met zijn 21 jaar nog liever Ajax-fan. Misschien moet ik een kleinkind adopteren :-)
@ Marjolijn, binnenkort logeren er weer twee, maar ik laat hun opa een uurtje komen om me even te ontlasten. Vinden ze heeel spannend. Opa goochelt nl
@ Klaproos, dat is een mooi compliment. Dank je wel :-)
@ Me! jouw krakken hahaha trekken zich gelukkig niets van je aan :-D
@ Plato, ze hebben ook allevier hun streken hoor
Wat lief! En die knuffels zijn heel dierbaar, tastbaar vertegenwoordigen ze jouw kleinzoons: geweldig!!
Als mijn kleinkinderen als babies bij mij logeerden werd ik niet wakker van nachtelijk gekrijs. Terwijl mijn eigen kinderen maar een zacht piepje hoefden te geven of ik stond naast mijn bed. Kwestie van ouderschapshormonen, en het is niet sexegebonden, mijn zoons hadden het ook.
Wat een lief verhaal Soofy.
Mijn schoonmoeder had vroeger van elke kleinkind een tuinkabouter.
En trots dat ze was op haar verzameling!!
Groetjesss,
beuzeblaadje
Leuk die slaapwachten!
Min
mooi Soofy! Wat zullen die knullen mooi kunnen fantaseren over en in jouw junglekamer. Ik hoor ze er al stoer over praten op school :-)
Wat ontzettend lief van je kleinzoons Soofy. :-)
Een reactie posten